بررسی رابطه بین تعامل پزشک- پرستار و حوادث ایمنی بیمار در بیمارستان امیرالمؤمنین تهران
Abstract
زمینه و هدف: ارتباط پزشک و پرستار شامل تعامل متقابل بین آن‌ها برای دستیابی به یک هدف مشترک درمانی یعنی ارتقای وضعیت سلامتی و ایمنی بیمار است. مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین تعامل پزشک- پرستار و حوادث ایمنی بیمار در بیمارستان امیرالمؤمنین تهران انجام گرفت.
روش پژوهش: مطالعه کاربردی حاضر به صورت مقطعی و تحلیلی در سال 1396 انجام گرفت. جامعه پژوهش در برگیرنده کلیه پزشکان تمام وقت و پرستاران شاغل در بیمارستان امیرالمؤمنین تهران بودند و 186 پرستار با روش نمونه گیری در دسترس و 45 پزشک تمام وقت به صورت سرشماری به عنوان نمونه پژوهش تعیین شد. اطلاعات از طريق پرسشنامه 4 قسمتی شامل اطلاعات جمعیت شناختی، دیدگاه پزشکان نسبت به رابطه پزشک- پرستار، دیدگاه پرستاران نسبت به رابطه پزشک- پرستار و حوادث ایمنی بیماران جمع آوري شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS 22 و آزمون دقیق فیشر انجام گرفت.
یافته‌ها: 45 پزشک (00/100 درصد) و 174 پرستار (54/93 درصد) با تکمیل پرسشنامه در پژوهش شرکت نمودند. بر اساس دیدگاه پزشکان، رابطه بد، متوسط و خوب پزشک- پرستار به ترتیب 9/8، 0/80 و 1/11 درصد و بر اساس دیدگاه پرستاران این میزان به ترتیب 9/6، 7/74 و 4/18 درصد به‌دست آمد. در 10 مورد از حوادث، رابطه معناداری میان وضعیت رابطه پزشک- پرستار و حوادث ایمنی وجود داشت (05/0 > p).
نتیجه گیری: حوادث ایمنی بیمار می تواند با نوع تعامل بین پرستاران و پزشکان در ارتباط باشد؛ بنابراین بهبود تعامل پرستاران و پزشکان به عنوان یکی از عوامل تأثیرگذار گزارش شده است و لازم است ارتقاء ایمنی بیماران مورد توجه بیشتری قرار گیرد.
