چالشهای برنامه ریزی استراتژیک در بیمارستان‌های استان تهران
Abstract
زمینه و هدف: تدوین و اجرای برنامه استراتژیک در سازمان‌های بهداشتی و درمانی با چالش‌هایی همراه است. این پژوهش با هدف تعیین میزان شدت چالشهای برنامهریزی استراتژیک در بیمارستان‌های استان تهران انجام شد.
روش پژوهش: این پژوهش توصیفی و مقطعی در سال 1395 انجام شد. جامعه آماری شامل 93 نفر از مدیران بیمارستان‌های استان تهران (در قالب سرشماری) بود. ابزار جمع آوری دادهها یک پرسشنامه محقق ساخته با پایایی 85/0 بود. تحلیل دادهها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی نظیر همبستگی اسپیرمن و رگرسیون با کمک نرم افزار SPSS 19 انجام شد.
یافته‌ها: میانگین موانع اجرایی برنامهریزی استراتژیک در بیمارستان‌های استان تهران برابر با 98/2 از 00/5 امتیاز بوده است. موانع ساختاری با میانگین و انحراف معیار 87/0 ± 31/3 و موانع مدیریتی با میانگین و انحراف معیار 86/0 ± 69/2 به‌ترتیب بیشترین و کمترین موانع را در اجرای برنامهریزی استراتژیک ایجاد کردند. موانع فرآیندی، موانع فرهنگی و موانع تکنیکی بیشترین تأثیر را بر برنامهریزی استراتژیک داشتند. مشارکت پزشکان در برنامهریزی استراتژیک بسیار پایین بود. رابطه مثبت و معناداری بین میزان تعهد مدیران بیمارستان‌ها به برنامهریزی استراتژیک و مشارکت کارکنان در برنامهریزی استراتژیک وجود داشت (05/0 > p).
نتیجه‌گیری: بیمارستان‌های استان تهران با چالش‌ها و موانع متعددی در تدوین و اجرای برنامه استراتژیک مواجه هستند. انجام اقدامات لازم توسط مدیران بیمارستان‌ها برای رفع این موانع قبل از اجرای برنامه استراتژیک ضروری است.
