بررسی رابطه استرس های تحصیلی دوران دانشجویی در برقراری ارتباط با بیمار

Abstract

مقدمه: پژوهش حاضر در پی بررسی رابطه استرس­های تحصیلی دوران دانشجویی بر شکل­گیری ارتباط صحیح با بیمار می­باشد

روش بررسی: تحقيق حاضر از نظر روش، توصیفی است جامعه آماري پژوهش شامل تمامي دانشجويان علوم پزشکی شیراز می­باشند. در این پژوهش، از پرسشنامه­های عوامل استرس­زای آموزشی و درسی دوران دانشجویی و مهارت­های ارتباطی، استفاده شد پس از بررسی روایی محتوایی، الفای کرونباخ پرسشنامه ها (۸۷/۰) و (۷۹/۰) محاسبه و سپس داده­های حاصل از پرسشنامه­ها به روش آماری رگرسیون تجزيه و تحليل شد.

نتایج: مقدار ضريب استاندارد مربوط به متغیرهای استرس محیط اموزشی (363/0- = ß)، استرس فارغ­التحصیلی (205/0- = ß) و استرس شرایط تحصیلی (126/0- = ß) با برقراری ارتباط با بیمار معنی­دار است بنابراین بیشترین مقادیر بتای متغیرهای پیش بین به ترتیب مربوط به استرس محیط آموزشی و پس از آن استرس فارغ­التحصیلی و در نهایت شرایط تحصیلی می­باشد همچنین اکثر دانشجویان موافق تدریس درس روانشناسی در رشته­های تحصیلی پزشکی هستند.

نتیجه‌گیری: دانشجویان پزشکی هنگام برخورد با عوامل استرس­زای دوران دانشجویی، چنان تحت تاثیر افکارشان قرار می­گیرد که نسبت به ارتباط با بیماران و وضعیت بالینی آنان، حساسیت کمتری نشان می­دهد یا گاها در تشخیص بیماری دچار اشتباه می­شوند لذا پيشنهاد مي­شود برنامه ریزان، به بازنگری برنامه رسمي آموزش پزشكي ايران که مهارت­های روانشناسی در آن گنجانده نشده است، بپردازند همچنین پيشنهاد مي­گردد مطالعات بيشتري در زمينه مهارت­های روانشناسی نظیر مهارت­های ارتباطی،کنترل استرس و غیره انجام پذيرد.