استرس شغلی و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک (مطالعه‌ی موردی بر روی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایلام در سال 1394)

Abstract

مقدمه: استرس شغلی پاسخ‌های هیجانی آزاردهنده‌ای است که به علت عدم تطابق بین نیازمندی‌های شغلی با توانایی‌های فردی ایجاد می‌شود. این مطالعه با هدف تعیین وضعیت استرس شغلی و فاکتورهای تاثیرگذار بر آن در میان کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایلام انجام گرفت.

روش بررسی: این مطالعه­ی توصیفی - تحلیلی و از نوع مقطعی بر روی 153 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی ایلام در سال 1394 به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انجام گرفت. به منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه استرس شغلی Philip. L. Rice استفاده شد. سپس تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS₁₆ و آمار توصیفی و آزمون‌های آماری آنالیز واریانس یکطرفه (آزمون تعقیبی شفه)، کای‌دو، تی‌تست مستقل و همبستگی اسپیرمن انجام گرفت.

یافته‌ها: میانگین نمره کلی استرس شغلی در جامعه مورد مطالعه برابر با 29/31 ± 25/152 بود که 6/68 درصد از افراد مورد مطالعه در محدوده استرس شغلی متوسط قرار داشتند. آزمون اسپیرمن، همبستگی معکوس و معنی‌دار آماری را بین خرده مقیاس‌های روابط بین فردی و شرایط فیزیکی محیط کار و متغیر گروه‌های سنی در کارکنان ستاد و پردیس نشان داد (05/0>P و 246/0r=  و 163/0 r=). آزمون آنالیز واریانس تفاوت معنی‌دار آماری را بین خرده مقیاس روابط بین فردی با نوع استخدامی نشان داد (05/0>P).

نتیجه‌گیری: نظر به اینکه در این مطالعه متغیرهای نوع استخدامی، سن و خرده مقیاس روابط بین فردی به‌ عنوان مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار بر استرس شغلی معرفی شدند لذا ضرورت دارد تا در انتخاب افراد متناسب با شغل مورد نظر، توجه بیشتری به متغیرهای ذکر شده صورت گیرد.